برای پاسخ به این سوال ابعاد مختلفی را می توان در نظر گرفت. ساده ترین تعبیر در مورد تصمیم گیری عمل انتخاب است. این تعبیر یعنی انتخاب یک گزینه از گزینه های ممکن که به باور تصمیم گیر، بهترین نتیجه را به همراه دارد ، کارکرد اصلی فرآیند تصمیم گیری است.

به تعبیر دیگر ، تصمیم گیری یافتن راه حل بهینه برای مساله است و دستیابی به پاسخ بهینه ، منطق کلی کار را تشکیل می دهد. رویکرد سوم هوشمندی را به مفاهیم قبلی می افزاید و با تشریح کارکرد شبکه های عصبی ، یادگیری را بخشی از فرایند تصمیم گیری به شمار می آورد.

سیستم های کمک تصمیم گیری از اواسط قرن گذشته میلادی با استفاده از الگوهای ریاضی متولد شد. خواستگاه اولیه علوم تصمیم گیری مشابه بسیاری دیگر از رویکردهای جدید ، کاربردهای نظامی بود و این رویکرد از اوایل دهه 1226به تدریج به زمینه های صنعتی و کسب و کار راه یافت. سیستمهای پشتیبانی تصمیم گیری ، به عنوان گونه های اولیه سیستمهای ، اطلاعات مدیریت، طرفداران بسیاری را به خود جذب کرد. این رویکرد با به کارگیری روشهای بهینه سازی ، برنامه ریزی ریاضی ، الگوهای تصمیم گیری چند معیاره MCMو با این پیش فرض که مسائل مدیریتی میتواند به صورت مدل ریاضی فرموله شود تا به امروز نیز جایگاه قوی خود را در سیستمهای کمک تصمیم گیری حفظ کرده است.